Polski wynalazca ze Lwowa, inżynier Witold Chylewski w pełni zasługuje na wzmiankę w historii polskiej broni – nawet jeśli pistolety wyposażone w jego autorstwa rozwiązanie produkowano wyłącznie poza granicami kraju.

W październiku roku 1913 inż. Witold Chylewski ze Lwowa złożył wniosek o patent austriacki, przyznany 1 czerwca 1914 roku (AT68151) na urządzenie do jednoręcznego przeładowania pistoletu samopowtarzalnego, w formie ruchomej (przesuwnej) przedniej gałęzi kabłąka, stabilizowanej w dwóch prowadnicach szkieletu broni. Występy na bokach przy odciągnięciu palcem odpychają zamek. Podobnie jak nieco wcześniejszy wynalazek Ole Hermanna Johannesa Kraga z 1910 roku wymagał on do oddania strzału zwolnienia napinacza (przesuwanego przez sprężynę powrotną zamka w przednie położenie, gdzie pozostawał na czas strzelania nieruchomo) i dopiero wtedy przełożenia palca na spust.
24 marca 1914 roku inż. Chylewski złożył wniosek o kolejny patent, tym razem na znacznie bardziej rozbudowane urządzenie, łączące funkcję napinania z odpalaniem. Chylewski dodał napinaczowi oddzielną sprężynę powrotną i połączył go z zamkiem tym razem nie stałymi występami, ale za pomocą drucianych sprężyn. Owe sprężyny odpychały zamek, a po osiągnięciu pewnego punktu napotykały na szkielecie prowadnice rozsuwające je na boki, poza zasięg zamka, który teraz uwolniony od ich nacisku, zamykał się pod wpływem sprężyny powrotnej, dosyłając nabój z magazynka. Dalsze ściąganie napinacza już po zwolnieniu zamka powodowało przeniesienie nacisku przedniej gałęzi kabłąka na spust broni i oddanie strzału – bez konieczności przekładania palca w tę i z powrotem. W sytuacji zagrożenia możliwe więc było teraz przeładowanie nienabitego pistoletu w kieszeni przed wydobyciem lub wydobycie go i przeładowanie bez użycia drugiej ręki, po czym oddanie strzału dalszym ruchem palca wskazującego. Urząd patentowy w Wiedniu przyznał 1 lutego 1915 roku Chylewskiemu na to nowe rozwiązanie drugi patent, AT69618. Przewidując zainteresowanie swoim pomysłem, Chylewski rozesłał wnioski patentowe na cały świat, uzyskując mimo wybuchu Wojny Światowej patenty brytyjski (GB100028 z 21 stycznia 1916 roku), szwajcarski (CH72500 z 2 czerwca 1916 roku), niemiecki (DE295286 z 16 listopada 1916 roku), francuski (FR494638 z 13 września 1919 roku) i amerykański (US1224902 z 8 maja 1917 roku). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Naczelnik Państwa podpisał 4 lutego 1919 roku Dekret o patentach stanowiący podstawę do działania Urzędu Patentowego RP. Rozwiązanie inż. Chylewskiego pt. „Samoczynny pistolet z ruchomym pomocniczym cynglem do cofania saneczek” zostało do niego zgłoszone już 2 czerwca 1919 roku i 20 czerwca 1924 roku (po pięciu latach) uzyskało patent polski PL00306, stanowiący jeden z pierwszych polskich patentów dotyczących wynalazków z zakresu broni palnej (ówczesna klasa 72h)