Broń kombinowaną z zasobów cywilnych – głównie miejskich oprychów, niestety – prezentowaliśmy w numerze poprzednim. Dziś podobne pomysły, ale już z (mniej lub bardziej) oficjalnych arsenałów wojskowych – i współczesnych paramilitarnych. Wielka Wojna, charakteryzująca się długotrwałymi walkami pozycyjnymi wykazała, że klasyczne frontalne natarcie na ufortyfikowane okopy przeciwnika – bronione z użyciem karabinów maszynowych – prowadzone siłami piechoty w liniach tyralierskich, kosztowało zbyt wiele ofiar.

Na tle przedstawianych dotąd pneumatycznych broni mających służyć do szkolenia wojskowego – choćby podstawowego – odmiennością rosyjskich pneumatycznych Kałasznikowów i Makarowów było to, że nie miały służyć do użytku służbowego, a jedynie jako broń rekreacyjna, choć z militarnym zacięciem. W listopadzie 1994 roku w iżewskim Iżmaszu obchodzono 75. rocznicę urodzin Michaiła Timofiejewicza Kałasznikowa. Uroczystość łączyła się z wręczeniem epoletów generalskich na stopień generała majora, nadanych przez prezydenta Rosji,