Na razie jest czwórka – najstarsze urodziło się w 2007 roku. Mimo bardzo młodego wieku, mają na swoim koncie całkiem sporo imponujących sukcesów. Amunicja z przydomkiem „Creedmoor” z pewnością zostanie z nami na dłużej. Warto się nią zapoznać.

Międzynarodowe zawody strzeleckie na należącej do National Rifle Association strzelnicy Creedmoor organizowane były corocznie do roku 1891. Potem nastąpił spadek zainteresowania i wsparcia dla dalszego rozwoju obiektu. Organizację zawodów przeniesiono na tereny strzelnic Gwardii Narodowej w okolicach Sea Girt w hrabstwie Monmouth w stanie New Jersey, gdzie znalazły się pod opieką tamtejszego stanowego oddziału NRA. Ostatecznie, tereny Creedmoor przejęte zostały przez stan Nowy Jork w roku 1907, a pięć lat później przekazano je na potrzeby Brooklińskiego Szpitala Stanowego (dziś na terenie tym znajduje się Centrum Psychiatryczne Creedmoor).
Na szczęście nie zakończyło to historii miejsca, które w świadomości amerykańskich miłośników strzelectwa długodystansowego traktowane jest jako kolebka ich pasji. Od czasu do czasu nazwa powracała w najróżniejszych przedsięwzięciach, z różnym powodzeniem, aż w roku 1979 za swoją nazwę przyjęła ją firma z Anniston w stanie Alabama, zajmująca się zaopatrzeniem strzelców długodystansowych w najprzeróżniejsze akcesoria.

Jak tworzy się nabój
Współcześnie, narodziny nowego naboju i skuteczne wprowadzenie go do produkcji, to proces złożony i wieloetapowy. Najczęstszy scenariusz zaczyna się od producenta broni, który porozumiewa się z producentem amunicji – a najlepiej kilkoma – i razem ustalają wspólny plan produkcji i… plan promocji, bo przecież nabywców trzeba z nowością jakoś oswoić i zachęcić ich do masowych zakupów.
Inny scenariusz pojawia się w sytuacji inicjatywy oddolnej, kiedy to jakiś lokalny wynalazek (turniejowy, łowiecki, rusznikarski) zyskuje z jakiegoś powodu na popularności, której producenci broni i amunicji nie mogą sobie pozwolić zignorować. To obszar tzw. „dzikich kotów” (ang. wildcat – skrót od określenia „wild cartridge”), jak nazywa się powszechnie całą masę amunicji produkowanej według wzorów i norm niezatwierdzonych przez wywodzącą się z belgijskiego urzędu probierczego w Liège Stałą Międzynarodową Komisję do Badania i Certyfikacji Broni Ręcznej CIP (Commission Internationale Permanente Pour l’épreuve des Armes ? Feu Portatives) albo amerykańskie Stowarzyszenie Producentów Sportowej Broni i Amunicji SAAMI (Sporting Arms and Ammunition Manufacturers’ Institute)

Ilustracje: autor