Mała dziewczynka w kapeluszu z szerokim rondem szła skrajem lasu z karabinem przy ramieniu, strzelając – i trafiając – we wszystko, co tylko weszło w jej pole widzenia. Była mała w sensie dosłownym: półtora metra wzrostu było rozmiarem raczej niewielkim także wtedy, gdy ludzie byli generalnie niżsi niż dziś.

Dziewczynka nazywała się Phoebe Ann Mosey, i pochodziła z Greenville w okręgu Darke, w Ohio. Od wczesnej młodości interesowała się strzelaniem, ale miało to dość prozaiczne przyczyny – gdy miała sześć lat zmarł jej ojciec, pozostawiając rodzinę w nędzy, na granicy egzystencji. Poza biedą w domu pozostał jednak także karabin, co umożliwiało małej Annie z jednej strony polowanie i pozyskiwanie w ten sposób pożywienia, a z drugiej udział w licznie wówczas organizowanych konkursach strzeleckich, w których można było wygrywać różne przydatne w gospodarstwie przedmioty.
Niewątpliwy talent małej Ann do zdobywania kolejnych laurów w zawodach zwrócił na nią uwagę – i tak drobną dziewczynkę zaczęła otaczać lokalna sława. Kilkunastoletnia panna zaczęła zarabiać pieniądze zabawiając gości hotelowych w Cincinnati – największym mieście stanu Ohio. Tamże w roku 1876, podczas zawodów zorganizowanych przy okazji wystawy stanowej, poznała Francisa E. Butlera, zawodowego strzelca żyjącego z pokazów. Mimo, że Frank Butler był od niej 13 lat starszy – pomiędzy tą dwójką od razu zaiskrzyło, choć zaczęło się nietypowo…