Karabin automatyczny FN SCAR powstał na przełomie wieków jako oferta w jednym z licznych amerykańskich konkursów, mającym wyłonić następcę systemu AR-15. Seria rozpoczęta dwiema odmianami SCAR-L i SCAR-H rozrosła się w zadziwiająco bogatą paletę modeli cywilnych i wojskowych.

Poszukiwania następcy liczącego sobie – bagatela – 58 lat systemu AR-10/AR-15 w USA weszły właśnie w trzecią z rzędu dekadę. Sprawa nie jest łatwa, bo w ciągu tego czasu konstrukcja Stonera dał amerykańskim siłom zbrojnym modele tak udane i długowieczne, jak karabin M16, karabinki M4 i Mk 18, karabiny wyborowe M110, Mk 11 i Mk 12, a ostatnio erkaem M27. Szukają, szukają – i jak dotąd znaleźć nie mogą, mimo szumnych zapowiedzi i kilku obiecujących projektów, po których jednak w uzbrojeniu amerykańskich sił zbrojnych niewiele zostało. Pojawiały się a to programy przezbrajania wszystkich żołnierzy piechoty, a to znów tylko żołnierzy sił specjalnych – sama historia prób zastąpienia AR-15 w uzbrojeniu to materiał na grubą książkę. Dość nudną wprawdzie, bo wynik badań jest zwykle zbliżony, a jeśli już jakiś karabin zaczyna wystawać ponad stawkę, to Kongres w ostatniej chwili obcina pieniądze i sytuacja wraca do normy. No i jak zwykle amerykańskie projekty zbrojeniowe, każdy taki program obrasta w skróty, w których amerykańscy wojskowi wyraźnie się miłują – choć nieprzygotowanemu Czytelnikowi zwykle trudno poruszać się w tym gąszczu. No bo zobaczmy sami: „Program SCAR, w skład którego wchodziły: CQBR, SPR i EC, a każdy miał możliwość dołączenia EGLM, wyrósł z myślą o zastąpieniu rozwijanego dla SOCOM przez PEO-SP zestawu akcesoryjnego SOPMOD”. WTF?!

Skąd się wziął SCAR?
Uciec całkiem od tych skrótów nie podobna, ale może naświetlenie historii rozwoju coś pomoże na ich zrozumienie. Dowództwo Operacji Specjalnych (U.S. Special Operations Command, SOCOM), zleciło już w roku 1999 w PEO-Soldier, czyli Biuru kierownika programu wyposażenia żołnierza indywidualnego, wraz z analogiczną instytucją zajmującą się wyposażeniem wojsk specjalnych, PEO-SP, realizację projektu mającego na celu lepsze dostosowanie karabinka M4A1 do potrzeb działań specjalnych (stąd akronim SOPMOD – Special Operations Modification). Około 2004 roku, zapewne pod wpływem prowadzonego wówczas programu przyszłościowego karabinu modułowego XM8 (zamerykanizowanego HK G36), powstał równoległy projekt oddzielnego modułowego karabinu automatycznego dla wojsk specjalnych, czyli SCAR (SOCOM Combat Assault Rifle). Modułowość SCAR miała się zasadzać na możliwości wymiany luf i zespołów ruchomych w warunkach polowych, pozwalającej na poziomie użytkownika zmieniać przeznaczenie każdego egzemplarza broni, bez zastępowania jej oddzielnym modelem wyspecjalizowanym. SOCOM wyznaczył trzy zakresy zastosowania indywidualnej broni automatycznej