Powtarzalna wiatrówka treningowa nie była fenomenem wyłącznie niemieckim, jakby mogło wynikać z dwóch poprzednich odcinków cyklu. Dziś zajmiemy się podobnymi konstrukcjami z Czechosłowacji i Szwajcarii.

W armii czeskiej, podobnie jak w Wojsku Polskim, do połowy lat 30. ubiegłego wieku do podstawowego szkolenia strzeleckiego i strzelań treningowych stosowano amunicję izbową pełnego kalibru (8 mm). Istotną wadą tego systemu było niekorzystne, korozyjne działanie produktów spalania spłonek z piorunianu rtęci, uszkadzających lufy. W związku z tym poszukiwano innych rozwiązań, co w Polsce skończyło się przyjęciem karabinków małokalibrowych kbk S wz. 98 i wz. 31. W Czechosłowacji czynniki wojskowe zwróciły uwagę na niemiecką wiatrówkę Haenel Modell 33 uważając, że wprowadzenie broni pneumatycznej będzie tańsze, bo umożliwi zachowanie izbowego modelu strzelań, a tylko broń bojową zastąpi się wiatrówkami – podczas gdy przejście na boczny zapłon wymagałoby budowy specjalnych obiektów strzelnicowych.
Już w grudniu 1934 roku na posiedzeniu głównego sztabu MNO (Ministrstva Národní Obrany) podjęto decyzję o wprowadzeniu do uzbrojenia treningowej wiatrówki, od razu w liczbie 6000 sztuk. Wstępne założenia taktyczno-techniczne (ZTT) karabinka pneumatycznego przygotował Wojskowy Instytut Techniczno-Lotniczy (VTLÚ – Vojenský Technický a Letecký Ústav). Nowa wiatrówka powinna być powtarzalna i maksymalnie zbliżona budową oraz działaniem do karabinu wojskowego Mauser vz. 24. W szczególności usytuowanie i działanie bezpiecznika miało być takie same jak w karabinach wojskowych, a szczerbinka i muszka miały być identyczne, w miarę możliwości przejęte z karabinka vz. 24, wliczając ochraniacz muszki, by zachować podobny obraz przyrządów celowniczych. Opór spustu miał się mieścić w granicach 2,5–3,5 kG. Kaliber miał wynosić 4,45 mm, amunicją miały być kuliste śruciny ołowiane No.10, przy długości broni 1110 mm i masie 4 kg, a dodatkowo każda wiatrówka winna mieć dwa magazynki, zasadniczy i zapasowy. Opracowane wytyczne przesłano do fabryk broni w Brnie i Strakonicach, które miały przygotowywać własne modele wiatrówek do badań porównawczych i wyboru lepszej

Ilustracje: GUNS INTERNATIONAL oraz ze zbiorów autora